Ik behoef geen stok achter de deur van de sociale dienst. Nee, ik voel de druk tot solliciteren en werken al sinds jaar en dag. Tijdens het schrijven van mijn scriptie hou ik angstvallig vacaturesites in de gaten en solliciteer van gekheid op managementfuncties waarbij de functievereisten van 5 jaar managementervaring waarschijnlijk toch echt niet overdreven zijn. Sollicitaties naar Vietnam, Kenia, Uganda, Den-Haag, Utrecht, Tolbert… alles kan en alles moet volgens mijn drang.
Twee keer heb ik nu het gevoel gehad dat het mijn baan was, dat ik wel de perfecte kandidaat moest zijn, want die vacature schreeuwt naar mij, smachtend roept het mijn naam. Maar blijkbaar dachten zo’n 50 tot 100 anderen dat ook. Hallo, wie is er nu bereid om binnen twee maanden naar Vietnam te verhuizen… nou 50 anderen dus waaronder iemand met meer ervaring, sigh.
Sudan is de tweede en zit nog in de pijpleiding, dus wie weet. Ondertussen bedenk ik vast hoe ik onopvallend blijf in Sudan, gezien de reisadviezen. Ik ga van de week alvast even langs bij de lenzenexpert om te vragen of er kleurlenzen op sterkte zijn. En ik zal even goog-len naar hoofddoekjesknoop technieken en zal hoofddoekjes-Nederland aan een observatie onderwerpen om op de hoogte te blijven van trends. Geen Sudanees die door heeft dat ik een blondine uit Nederland ben. Misschien toch eerst die brief maar eens afschrijven..
Kijk dat is nu zo slopend aan mijn sollicitatiedrang. Iedere keer wanneer mijn oog een vacature ziet waarin ik me enigszins kan verplaatsen, verplaats ik me ook daadwerkelijk in die vacature. Ik stippel hele integratie-, ontwikkelings-, en verhuisplannen uit en onderwerp mezelf aan een psyschologische en academische analyse waaruit, verbazingwekkend, iedere keer weer blijkt dat ik de perfecte kandidaat ben. Ik schrijf dit iedere keer mooi op in een keurige sollicitatiebrief, mét pakkende openingszin en wacht met smart op de uitnodiging. Vriendinnen worden ondertussen ook betrokken in dit proces en moeten de vacature lezen, net als mijn brief en het liefst moeten ze me even bevestigen in mijn vermoedens. En of ze dat doen! Een lief vriendinnetje zegt steevast dat ze me aan zou nemen en anderen slaan brieven op als voorbeeldbrieven voor ‘later’. Maar de uitnodiging blijft uit. Nu was dat eerst niet zo erg maar nu wordt het wat zorgelijk, helaas te zien aan mijn slaap- en droomgedrag.
Gelukkig is er altijd nog plan b, onderzoeker worden, al heeft plan b ook nogal wat haken en ogen, met name financiële haken en ogen. Dus een heel sterk plan b is het ook weer niet. Plan c is een nogal pragmatisch plan, geld verdienen met baantjes in de kas, als schoonmaker of, jaja, desnoods in een callcenter. Plan c is fijn gezien de zekerheid en mogelijkheden tot sparen wat weer een uitweg biedt in vrijwilligerswerk in het buitenland.
Het mooie van dit betoog is dat het eigenlijk in een zin te vernietigen is, een zin waarin ik ook nog echt geloof ook, maar die tot op heden weinig invloed heeft op mn onderbewuste… (iets met ijsbergen, cognities en gevoelens enzo.. ). Die zin is:
Geen zorgen voor de dag van morgen, God zorgt.
ps Mattheus 6: 25-34
25 Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? 26 Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? 27 Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen? 28 En wat maken jullie je zorgen over kleding? Kijk eens naar de lelies, kijk hoe ze groeien in het veld. Ze werken niet en weven niet. 29 Ik zeg jullie: zelfs Salomo ging in al zijn luister niet gekleed als een van hen. 30 Als God het groen dat vandaag nog op het veld staat en morgen in de oven gegooid wordt al met zo veel zorg kleedt, met hoeveel meer zorg zal hij jullie dan niet kleden, kleingelovigen? 31 Vraag je dus niet bezorgd af: “Wat zullen we eten?” of: “Wat zullen we drinken?” of: “Waarmee zullen we ons kleden?” – 32 dat zijn allemaal dingen die de heidenen najagen. Jullie hemelse Vader weet wel dat jullie dat alles nodig hebben.33 Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. 34 Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten