Schrijven is mijn passie, misschien is dat wat sterk uitgedrukt, zeker wanneer je het naast mijn echte passie zet, daarover later geheid meer. Maar schrijven is een machtig mooi middel om verwondering te creëren en om wat inzicht te verschaffen in je wereldbeeld. In mijn oude dagboek las ik van de week een verwijzing van mezelf naar Willem-Jan Otten, iets over dat schrijven dingen echt maakt, dingen worden meer werkelijk wanneer je ze opschrijft.
Nu, opgewekt door de valeriaan, een nieuwe start. Ik heb zo maar het vermoeden dat de fase tussen afstuderen en het zwarte gat evenals de invulling van dit gat interessante verhalen kan opleveren. Ik ben dus bijna afgestudeerd, even wat vrije dagen uitzitten tijdens het wachten op feedback en dan gaan we los. Dat ik los ga, dat is zeker, maar waar of wat, geen idee. Ik zet mijn kansen op Sudan, Vietnam, Kenia, Uganda, Bolivia... ja dus eigenlijk zet ik mijn kansen op de wereld. Jaja want ik heb een missie, wat gelijk staat aan de eerder genoemde passie, en daarover dus later meer, naar ik verwacht.
Stay tuned voor verwonderingen van mijn kant, beschouwingen van alledaagse ervaringen en eerdere reizen maar ook beschouwingen van zaken die er toe doen. Althans, zaken die er voor mij toe doen en ik hoop dat ze er voor jullie ook wat toe gaan doen.
Voor nu: op hoop van zegen! (ontleedt dat stukje eens, wat een machtige zin)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten